Olur muydu? Olmaz mıydı? Yapabilir miyiz?  Yapamaz mıyız ? derken…

İkinci dönemin ara tatilini tamamladık bile. 6 ayı tamamlamış durumdayız. Sürekli geçirdiğimiz ayları düşünerek, neler  yaptığımı analiz ediyorum. Elimde kağıt kalem, sürekli yazar- çizer haldeyim..

İyi ki bunu yaptım  mı diyorum? Kesinlikle hayır.  Daha bu boyutta  hiç değilim. Hatta bunu sık  sık farklı dönemlerde neden yaptığımı  sorguluyorum. Tüm bu çabalarım geleceğe atılmış bir senet  gibi düşünüyorum. Ne zaman işlerimizle  ilgili bir şeyler  iyi yaptık inancı oluşursa, ne zaman ki çocuklarım eğitimleri ile ilgili iyi bir noktaya ulaşırsa ne zaman  ülkem için bir network kurabilirsem o zaman iyi ki diyebilirim..

Yine Havalimanı, Yine uçağı bekleyiş anları ve Yine Ayrılık acısı..

Ama amaç ve hedefin  verdiği dik durma  çabası..

Şöyle bir geriye baktığımda, 6 ayı kendime özetlediğimde aslında ne kadar yol katettiğimizi, ne kadar çok şeyler başardığımızı, konfor alanımız terkedip tamamen çemberin dışına çıktığımız görüyorum. Bir eli yağda bir eli balda günlerimiz varmış bizim.  Şimdi her şeyi tek başına yapma, bilinmeyenlerle  mücadele  etme, karşılaştığın ve anlamlandıramadığın bir çok soru ve sorun..

Hatırlıyorumda, ilk aylarda yapılacakların bir listesini oluşturmuştum bilgisayarımda. Bunların üzerine tik atarak ilerleyeyim  istedim. ( Beni organize eden harika bir yöntemdir bu tavsiye ederim). Listemi tamamladıkça yapacaklarıma Tik atayım bitireyim istedim. Ama  Tik atmanın, bir işi tamamlamanın bu kadar zor olduğu  bir dönemimi  hayatımda hiç hatırlayamıyorum..

Bunu genç yaşlarda yapmak mı daha kolay?  Yoksa 50’lere giderken iki ergen çocuğumla yapmak mı daha kolay ? Bunu genç yaşlardaki bir öğrenci ile analiz etmek gerekir 🙂

O listelerim elimde..

Bir gün onları yazmalıyım ki, bu işe başlayacak olan insanlara ışık olsun..

Daha yazacaklarım vardı ama şimdi uçağa geçme zamanı. Herkes sıraya geçti ve bizimde dahil olmamız lazım . Eğer geride kalırsak eşyalarımızı kabinde yer bulamıyoruz.. O da dikkat edilmesi gereken önemli konulardan biri 🙂

Neyse sonra dertleşmeye devam ederiz…

Yorum yap